Nee, ze willen er geen kwaad woord over horen. Jan Wels, Daan Hermes en Janny Schellekens, ze zijn het er roerend over eens. Waterpolo mag dan geen sport voor watjes zijn, het is beslist geen gemene sport maar een bijzonder mooie sport en vergeleken met wat er op het voetbalveld gebeurt is het allemaal heel onschuldig.
Nee, het drietal wil niet meegaan met verhalen dat er gekrabd, getrokken en geknepen wordt onder water en dat je onder de schrammen en vol blauwe plekken uit het bad komt na een partijtje polo. Het is een beeld wat zij graag de wereld uit helpen en straks, bij het jubileum van zwem- en waterpolovereniging Neptunus '58 willen zij graag laten zien dat waterpolo gewoon een heel prachtige sport is, fijn om te doen en mooi om naar te kijken.
Begin Jan Wels is de man van de talloze verhalen, verhalen over hoe het begon, over hoe het was en over hoe het gespeeld werd. Een waterpoloër in hart en nieren, iemand ook die qua postuur de man was om indruk te maken, een aanvaller die voor geen kleintje vervaard was en veel en soepel scoorde. "Voordat de tegenstander in de gaten had dat ik links was, lagen ze er al in", lacht hij bij de herinnering aan zijn jaren als actief speler. Samen met Ben Brouwers en Toon Kastelein stond hij aan de wieg van wat inmiddels SWNZ is gaan heten. Want om te kunnen overleven zijn de Schijndelse waterpoloërs op een gegeven moment de samen werking aangegaan met de collega's van Zegenwerp uit Sint-Michielsgestel in de vorm van een zogenaamde "startgemeenschap".
Koud Als het gaat om boeiende verhalen of smakelijke anekdotes, dan schudt Jan Wels die moeiteloos uit zijn mouw. Zoals die ene keer, bij een wedstrijd in Nijmegen waar het water maar 15 graden bleek terwijl het zestien graden moest zijn wilde men kunnen en mogen spelen. "Ik heb er toen voor gezorgd dat de thermometer heel snel boven die zestien graden zat", zegt Wels met een grijnslach vanwege de manier waarop hij dat voor elkaar had gekregen. "Anders was de wedstrijd afgelast en zouden we voor niks naar Nijmegen zijn gegaan. Harrie van Herpen heeft wel drie keer moeten wisselen, zo koud had hij het."
Zwembaden De start van de geschiedenis van het waterpolo lag in het grote natuurbad wat verdween toen de gemeente midden jaren zestig een nieuw bad liet aanleggen. "Waardeloos" oordeelt Wels nog altijd over dat "cadeau" van de gemeente. Het bad was immers gericht op schoolzwemmen recreatief zwemmen en veel te ondiep voor polowedstrijden. "Daarom moesten we uitwijken naar de Damianen, de toenmalige kostschool tussen Schijndel en Sint-Oedenrode waar Novadic onderdak kreeg. De paters Damianen hadden daar samen met de studenten zelf een zwembad gegraven. "Omkleden moest je daar achter de bomen. Het instructiebad wat daarna kwam aan de Deken Baekersstraat, bood de poloërs ook geen uitkomst en men moest daarom uitwijken naar zwembaden in de omgeving.
Samenwerking Het waterpolo was overigens niet louter een mannenaangelegenheid. Al snel deden ook de dames mee. Ondanks dat kwam het moment dat het animo voor waterpolo terugliep in Schijndel en er nauwelijks nog instroom was vanuit de jeugd. In Sint Michielsgestel daarentegen waren het vooral de jongeren die de sport beoefenden en dat was het moment waarop beide verenigingen een samenwerkingsverband aangingen, zo legt Daan Hermes uit. Aanvankelijk zou dat slechts voor twee jaar gelden maar later stelde de bond haar reglementen bij en zo is SWNZ nog steeds actief. Overigens is er nog steeds niet zo heel veel animo bij de jeugd voor deze sport vertelt ook Janny Schellekens. "De dames zijn weliswaar kampioen geworden maar bij de jeugd loopt het minder goed. Meisjes 1 en 2 zijn net niet gedegradeerd. We hopen met een clinic straks bij het jubileum weer interesse voor deze tak van sport te krijgen en tegelijk een beetje het negatieve imago ervan op te poetsen. Bij dat jubileum komen er verder onder andere wedstrijden tussen leerlingen en leraren van het Elde College en tussen senioren-teams en oud-leden. De leden van SWNZ zullen laten zien dat waterpolo een sport is waarbij veel te genieten valt.